Bij ionische stoffen schrijft men altijd eerst het positieve ion, daarna het negatieve ion. De naam van het negatieve ion is gebaseerd op de Latijnse naam en eindigt meestal in –ide.
In de naam worden de verhoudingsgetallen niet genoemd—géén numerieke voorvoegsels. Om ambiguïteit te voorkomen schrijft men de lading van het positieve ion als Romeins cijfer.
Voorbeeld:
ijzer(II)chloride, FeCl2, bevat Fe2+-ionen;
ijzer(III)chloride, FeCl3, bevat Fe3+-ionen.
