13.1.2 Het elektromagnetisch spectrum

Elektromagnetische golven verschillen van elkaar in frequentie (f) en in golflengte (λ). Deze zijn omgekeerd evenredig aan elkaar: bij een hogere frequentie hoort een kortere golflengte, bij een lagere frequentie een langere golflengte. Op grond van deze grootheden onderscheidt men verschillende categorieën van elektromagnetische straling (zie tabel hieronder). Zichtbaar licht maakt slechts een zeer klein deel ervan uit!

elektromagn. straling	golflengte λ	frequentie f	toepassing
radio	> 1 m	< 3 x 108 Hz	radio, tv, radioastronomie
microgolf	1 mm – 1 m	3 x 108 Hz – 3 x 1011 Hz	communicatie, magnetron, radar
infrarood	0,75 μm – 1 mm	3 x 1011 Hz – 4 x 1014 Hz	nachtkijkers, broeikaseffect, bewegingssensoren
zichtbaar licht	380 nm – 750 nm	4 x 1014 Hz – 8 x 1014 Hz	menselijk zicht, fotosynthese, fotografie
ultraviolet	10 nm – 380 nm	8 x 1014 Hz – 3 x 1016 Hz	zonnebaden, “blacklight”, elektronica
röntgen	1 pm – 10 nm	3 x 1016 Hz – 3 x 1020 Hz	radiografie
gamma	< 1 pm	> 3 x 1020 Hz	kernreacties

Het menselijk oog kan slechts een nauwe “band” aan elektromagnetische straling waarnemen, met 380 nm < λ < 750 nm. De frequentie en golflengte van de straling houden verband met de waargenomen kleur:

kleur	rood	oranje	geel	groen	blauw	violet
golflengte	700 nm	600 nm	580 nm	530 nm	470 nm	400 nm

De golflengte van zichtbaar licht is vrij kort: ongeveer 500 nm, ofwel een halve micrometer. Dit bepaalt de kleinste details die men met behulp van zichtbaar licht kan waarnemen (met of zonder microscoop).